Shkëndija e tetë


Do t`i humbnim vlerën idealeve tona dhe atyre që besojmë, nëse do të mërziteshim pse edhe të tjerët i përvetësojnë ato. Në përpiqemi që ti bindim njerëzit se ato ishin idetë tona dhe se të tjerët kanë qenë kundërshtarë të tyre.

Kjo ndodh me ne kur besimi jonë në ato ideale nuk është i saktë, nuk është i plotë. Nodh atëherë kur ato ideale nuk kanë buruar nga zemra jonë, kur nuk ushqehen me gjakun që pulson nga kjo zemër..Ndodh kur ato nuk kanë zënë dashurinë e shpirtit tonë..!

Kënaqësia më e madhe dhe më e kulluar, është kur i shohim idealet tona se si i përvetësojnë të tjerët, akoma kur jemi gjallë. Vetëm ideja se një ditë-ndoshta edhe kur të mos jemi më në fytyrën e kësaj toke- këto ide do të frymëzojnë shumë njerëz, kjo të mbush me kënaqësi, me qetësi..!

Vetëm pazarxhinjtë janë ata që mundohen të ruajnë markën e identitetit të mallit të tyre. Sepse kështu nuk mund tua marrin të tjerët dhe bashkë me të edhe fitimin prej tij.

Ndërsa mendimtarët dhe njerëzit e Idealeve, e kanë kënaqësinë më të madhe tek përhapja e ideve të tyre në sa më shumë njerëz. Bile edhe sikur dikush ti përvetësojë ato ide mjafton që të jetojë me to, nuk e kanë problem nëse nuk ua njohin autorin e vërtetë të tyre..!

Prodhuesit e ideve të mëdha e dijnë se janë vetëm transmetues dhe përkthyes.. Ata e dijnë se burimi nuk është krijesë e tyre. Ai e ka Krijuesin e vet.. !

Ata ndjehen mirë kur e dijnë se vazhdojnë të jenë pandërprerë me burimin origjinal të urtësive të tyre.

..Ai burim nuk buron nga toka, ai buron nga qielli.. !

Sejid Kutub